قلب مرا باور کن...!

بنام فرشته مهربانیها

بگذار اعتراف کنم که تنها در پناه چشمان توست که هر لحظه به زندگی امیدوار می شوم...

پس تو را به لطافت لاله ها و مظلومیت شقایق ها سوگند می دهم

که مرهم نگاهت را از دل زخمی من دریغ مدار...

دلم می خواست اشک بودم و ازگوشه چشمانت مستقیما ‏‎پایین می آمدم

وبه مژگانت می نشستم و سپس روی گونه هایت جاری می شدم و به روی لبهایت می مردم.

چشم وقتی زیباست که اشک بریزد ...

اشک وقتی زیباست که برای عشق باشد...

عشق وقتی زیباست که برای تو باشد ...

و تو وقتی زیبایی که برای من باشی...

بی تو گلی هستم بی گلبرگ…

شمعی بی شعله...

کویری سوزناک...

خنده ای بی صدا...

زنده ای بی روح...

روحی بی احساس...

و سرانجام نقطه ای هستم بی نشان در دریای پر تلاطم زندگی...

با همه این وجود برای همیشه می گویم دوستت دارم

قلب مرا باور کن...!